الرئيسية
Rojekê
Loqmanê Hekîm û xulamê xwe derdikevin nêçîrê. Gava ji nêçîrê vedigerin
rê de rastî serokekî eşîretê tên. Serok pirr israr dike ku ew bibe
mêvanê wî û ew jî, nikare wî bişkîne. Wê şevê li mala wî serokî dibin
mêvan. Serokê eşîrê ji bona Hekîmê Loqman mêşinekî serjê dike. Hz.
Loqman ji xulamê xwe re dibêje:
-Ji heywana ku hatiye serjêkirin, du azayên wê ên herî paqij ji min re
bîne. Xulamê wî diçe jê re dil û zimanê wê ji Hekîmê Loqman re tîne. Hz.
Loqman:
-Siheta te xweş be, bijî . te pê zanî.
Roja duduyan li mala yekê din dibin mêvan. Xwedyê malê jî, ji bona wan
mêşinekî serjê dike. Dîsa Hekîmê Loqman gazî xulamê xwe dike û jê re
dibêje:
-Ji heywana ku hatiye serjêkirin, ji cîyê herî pîs du azayên wê ji min
re bîne. Dîsa xulamê wî diçe jê re dil û zimanê mêşinê tîne. Hekîmê
Loqman ji Xulamê xwe re dibêje:
Siheta te xweş be. Te bi vêya jî zanî. Bi rastî di însan û heywanan de cîyê herî pîs û paqij ziman
û dilê wan e. Eger dil paqij be insan xweş diaxive û dilê kesî
naşkîne. Bi zimanê xwe ezîyet nade kesî. Ziman eynika insan e. Di dilê
însan de çi derbas dibe bi saya ziman
derdikeve holê. Ji ber vê yekê li zimanê xwe miqate bin.
FÎKRÎ AMEDÎ
Loqmanê Hekîm û xulamê xwe derdikevin nêçîrê. Gava ji nêçîrê vedigerin
rê de rastî serokekî eşîretê tên. Serok pirr israr dike ku ew bibe
mêvanê wî û ew jî, nikare wî bişkîne. Wê şevê li mala wî serokî dibin
mêvan. Serokê eşîrê ji bona Hekîmê Loqman mêşinekî serjê dike. Hz.
Loqman ji xulamê xwe re dibêje:
-Ji heywana ku hatiye serjêkirin, du azayên wê ên herî paqij ji min re
bîne. Xulamê wî diçe jê re dil û zimanê wê ji Hekîmê Loqman re tîne. Hz.
Loqman:
-Siheta te xweş be, bijî . te pê zanî.
Roja duduyan li mala yekê din dibin mêvan. Xwedyê malê jî, ji bona wan
mêşinekî serjê dike. Dîsa Hekîmê Loqman gazî xulamê xwe dike û jê re
dibêje:
-Ji heywana ku hatiye serjêkirin, ji cîyê herî pîs du azayên wê ji min
re bîne. Dîsa xulamê wî diçe jê re dil û zimanê mêşinê tîne. Hekîmê
Loqman ji Xulamê xwe re dibêje:
Siheta te xweş be. Te bi vêya jî zanî. Bi rastî di însan û heywanan de cîyê herî pîs û paqij ziman
û dilê wan e. Eger dil paqij be insan xweş diaxive û dilê kesî
naşkîne. Bi zimanê xwe ezîyet nade kesî. Ziman eynika insan e. Di dilê
însan de çi derbas dibe bi saya ziman
derdikeve holê. Ji ber vê yekê li zimanê xwe miqate bin.
FÎKRÎ AMEDÎ